GRETA KUCKHOFF

1902 -1981

CZŁONKINI RUCHU OPORU PRZECIWKO NARODOWEMU SOCJALIZMOWI

Greta Kuckho” przychodzi na świat w 1902 roku we Frankfurcie nad Odrą. Mimo dorastania w skromnych warunkach kończy dobrą szkołę i w latach powojennych studiuje ekonomię kolejno w Berlinie, Würzburgu oraz Madison w stanie Wisconsin. Tam też przez pewien czas po ukończeniu studiów pracuje w ramach wymiany jako asystentka naukowa. Funkcję tę pełni także na niemieckich uniwersytetach po powrocie do ojczyzny.

Dla Ministerstwa Rzeszy ds. Uświadomienia Społeczeństwa i Propagandy współdziała przy przekładzie „Mein Kampf“ na język angielski z nadzieją zwiększenia świadomości sytuacji w nazistowskich Niemczech i roli Hitlera w społeczeństwie brytyjskim.

W 1933 roku dystansuje się od reżimu. W latach drugiej wojny światowej przyłącza się z mężem, Dr. Adamem Kuckho”em, do organizowanej przez komunistów grupy oporu wokół Harro Schulze-Boysena, która miała stać się znana jako „Czerwona kapela”. Greta Kuckho” pomaga kilku przyszłym członkom organizacji w nawiązaniu stałych kontaktów i prowadzi działania szpiegowskie, m.in. transport i zabezpieczenie sowieckich radiostacji komunikacyjnych.

Pod koniec 1942 roku grupa zostaje aresztowana, a Adam i pozostali członkowie straceni po krótkim procesie. Wyrok śmierci ciąży od 1943 roku również na Grecie Kuckho”, lecz we wznowionym postępowaniu sąd orzeka zamiast tego o karze pozbawienia wolności na lat 10 za „udział w przygotowaniu zdrady stanu oraz pomoc wrogowi“.

Po zakończeniu wojny Greta Kuckho” zostaje członkiem Komunistycznej Partii Niemiec, przekształconej następnie w Zjednoczoną Socjalistyczną Partię Niemiec, która powierza jej funkcję kierowniczki urzędu zajmującego się zdenazyfikowanymi i nie mającymi właściciela zakładami pracy w Berlinie. Przez dwie kadencje jest posłanką Rady Ludowej, a w latach 1954 – 1958 Izby Ludowej, parlamentu NRD. W latach 1950 – 1958 kieruje wschodnioniemieckim bankiem centralnym. W 1958 roku traci jednak mandat poselski oraz miejsce w Radzie Ministrów, ponieważ nie może dojść do porozumienia z Walterem Ulbrichtem w sprawie roli banków w socjalistycznym państwie. Angażuje się następnie w działalność Rady Pokoju. W 1972 wydaje wspomnienia pod tytułem „Od kółka różańcowego do Czerwonej Kapeli”. Umiera w 1981 roku w Wandlitz. Jeszcze za życia otrzymuje liczne odznaczenia, takie jak Medal Klary Zetkin (1955) czy Order Karola Marksa (1970). W roku 1967 rodzinny Frankfurt nad Odrą nadaje jej honorowe obywatelstwo. Greta Kuckho” jest patronką ulic w różnych miejscowościach, m.in. w Berlinie i Akwizgranie. W 2012 roku zostaje wmurowana kostka pamięci w chodnik przed jej byłym frankfurckim domem przy Taubenstraße 2, obecnej Rosa-Luxemburg-Straße.