URSULA SELLSCHOPP

1915 – 1998

LEKARKA Z WIELKĄ CHĘCIĄ NIESIENIA POMOCY

Ursula Sellschopp znana jest wielu frankfurtczykom po dziś dzień. Pracuje jako ginekolożka z wielkim zaangażowaniem aż do 82. roku życia, nadzorując ponad 20.000 porodów w mieście. Przychodzi na świat w 1915 roku w rodzinie rolników z Güstrow w Mecklenburgii Pomorzu Przednim. Kiedy jej ojciec umiera pięć lat później, mała Ursula zajmuje się z razem z matką gospodarstwem i rodzeństwem. Już we wczesnej młodości kształtuje się w niej ambicja i zaradność.

Jak pokazuje pewna anegdota, Ursula Sellschopp od dzieciństwa przejawia głębokie pragnienie sprawiedliwości. Kiedy po otrzymaniu nagrody za najlepsze wypracowanie szkolne dowiaduje się, że jej „mająca gorsze korzenie” koleżanka pochodzenia żydowskiego pisze zdecydowanie lepszą pracę od niej, Ursula natychmiast oddaje jej tytuł.

Po studiach w Rostocku, Hamburgu, Monachium i Berlinie otrzymuje w 1940 roku bezpośrednio po ukończeniu medycyny w wieku 25 lat etat ginekolożki w berlińskim szpitalu Charité. Ze swoją walizką na instrumenty przemierza miasto spiesząc się do rodzących kobiet nawet, kiedy wyją syreny ostrzegające przed nalotami bombowymi. Ponieważ we Frankfurcie nad Odrą nie istnieje w tym czasie żadna klinika ginekologiczna, wiele kobiet transportuje się na zabiegi do Berlina wozami konnymi. Ponadto nadodrzańskie miasto znajduje się w stanie stałego zagrożenia epidemiologicznego, gdyż przetacza się przez nie fala uchodźców. Z tego względu Ursula Sellschopp postanawia w 1946 roku udać się do Frankfurtu nad Odrą, aby utworzyć oddział ginekologiczny w Lecznicy Kapituły Luterańskiej wraz z oddziałem intensywnej terapii dla noworodków i niemowlaków, co jest rozwiązaniem jak na te czasy szczególnym. Pierwsze łóżka opłaca z własnej kieszeni, lecz również w późniejszym okresie prowadzona przez kościół placówka boryka się z ciągłą odmową finansowego wsparcia przez rękę publiczną. Od 1979 roku Sellschopp pracuje w trybie ambulatoryjnym.

We wspomnieniach wielu pacjentek Ursula Sellschopp to kobieta ze schludną fryzurą, z fartuchem zawsze zapiętym do ostatniego guzika, mającą nieco surowy, bardzo bezpośredni sposób komunikacji. Jednocześnie pozostaje ona w pamięci wielu osób wyborną specjalistką od operacji oraz wszechstronnie wykształconą akuszerką, potrafiącą osiągnąć sukces w zawodzie całkowicie zdominowanym przez mężczyzn.

W 1990 roku w wieku 75 lat otwiera własny gabinet jako lekarka-rezydentka przy Gubener Str. 3 we Frankfurcie nad Odrą, który prowadzi aż do ostatniego roku przed śmiercią w 1998 roku. Po przejściu na emeryturę na początku 1997 roku zostaje w ciągu kilku miesięcy wyróżniona honorowym obywatelstwem miasta. W 2012 roku postanowiono nazwać jej nazwiskiem jedną z ulic w dzielnicy Stadtteil West.

dawna klinika, Gubener Straße 3